Vraagstelling
De oudere hond Bickel (ongeveer 14 jaar) heeft de laatste tijd minder eetlust en gaat niet graag meer uit wandelen. De dierenarts kan niet echt iets speciaals vinden, maar het gaat niet goed met Bickel.
Afstandshealing
Ik ga in mijn huis op de grond zitten met de benen gekruist zodat er een ‘nestje’ ontstaat tussen mijn benen. Ik vraag Bickel om te komen en meteen is hij er (het aardse, fysieke lijf van Bickel is in zijn eigen huis). Hij draait even een rondje tussen mijn benen, nestelt zich dan met een tevreden zucht en valt in slaap.
Ineens zitten we in een tuin. Er is een muur met recht voor ons een openstaand hekwerk. Er komen twee witte gedaantes aangelopen (ze zien er uit als mensen, maar zijn slank en langer). Een van hen strekt de armen naar voren om Bickel over te nemen. Ik voel even angst opkomen: wil dit zeggen dat Bickel gaat sterven? Zal Bickel nog terugkomen? Er wordt niets gezegd en ik vraag niets. Met toch wel een bezwaard hart, leg ik Bickel in de uitgestrekte armen. Ze draaien zich om en lopen weg van mij totdat ik ze uit het oog verlies. En dan wordt het wachten.
Ik probeer in vertrouwen te blijven en los te laten, want niet ik bepaal wat er gaat gebeuren. Ik hoop dat Bickel niet sterft, want ik wil die boodschap niet moeten geven aan mijn lieve vriendin.
Na lange tijd komen ze weer terug met Bickel. Hij ligt nog in hun armen te slapen en al slapend wordt hij weer in mijn schoot gelegd. Zonder iets te zeggen verdwijnen ze weer.
Bickel wordt langzaamaan wakker en rent dan over het gras van de tuin.
Hij geniet ten volle en is zo heel gelukkig in een ogenschijnlijk fit lijf, dus vraag ik aan hem of hij wil blijven. Meteen is hij bij me en zegt een resoluut: ‘Nee’. Hij vindt het fijn dat hij dit alles heeft gezien en ervaren, maar hij wil niet blijven. Snel nestelt hij zich in mijn schoot en meteen zijn we weer bij mij thuis. Snel daarna is Bickel weg.
Bickel is nog bijna een jaar goed gezond en fit gebleven en toen was het ineens afgelopen. Bickel had beslist om te gaan.
Voor hem en voor mijn vriendin was het ‘goed’.
.
Mijn vriendin vertelt wat de healing van Bickel voor haar betekende
Toen onze hond Bickel niet in orde was heb ik Trudy gevraagd contact met hem te maken en te vragen wat er aan de hand was, hoe we hem konden helpen. Trudy vernam van Bickel dat zijn einde naderde. Ze zou hem meenemen in een healing.
Haar bevindingen hebben mij veel steun en troost gegeven. Wetende dat zijn einde naderde, maar ook dat we nog even tijd hadden samen. Dit heb ik ook gedeeld met mijn kinderen.
We hebben hem zoveel mogelijk rust gegeven, dus geen dierenartsbezoeken als niet strikt noodzakelijk. Gewoon veel liefde blijven geven, verwend met lekker eten, genieten tijdens een rustige wandeling of thuis bij elkaar. Het heeft me ook echt goed gedaan te weten dat hij zich veilig voelde bij het naderen van zijn dood.
Uiteindelijk is zijn einde toch nog vrij plotseling gekomen. Het lijden was zeer kort; op de oudste zoon na waren we bij hem toen hij insliep. Ik ben erg dankbaar dat hij geen lange lijdensweg gehad heeft.
En ook dankbaar naar Trudy, voor haar hulp aan ons, maar zeker ook aan onze lieve vriend BICKEL.’